تلاش آل بویه جهت سلطه بر مرکز خلافت، استیلای ایشان بر خوزستان را می‌طلبید. این سلطه تا پایان عهد عضدالدوله و امنیت نسبی و اقدامات عمرانی و نیز عدم تأثیر حوادث طبیعی زیان‌بار، سبب رشد و شکوفایی شهرهای منطقه شد. در نیمه دوم حکومت آل بویه (372- 447 ق) با مرگ عضدالدوله و شروع درگیری مدعیان حکومت و ناامنی ناشی از آن موجب بحران و آشوب و بی‌توجهی به اقدامات عمرانی شد. بلایای طبیعی نیز در قالب سیل، آفات نباتی و زلزله با آسیب‌های مستقیم خود موجب وخامت بیشتر اوضاع و افول حیات شهری شد. در پژوهش حاضر نقش ناامنی در اشکال مختلف به‌عنوان متغیری مستقل بر افول شهرهای خوزستان با تکیه بر منابع جغرافیانگاری مورد بررسی قرار گرفته تا پاسخی به سوال اصلی داده شود. ناامنی در قالب جنگ‌های متوالی بر سر حکومت و بلایای طبیعی چه تأثیری بر افول شهرهای خوزستان داشته است؟ به نظر می‌رسد جنگ‌های متوالی عامل اولیه ناامنی بوده که با بروز بلایای طبیعی به انحای مختلف تشدید شده و در افول شهرهای منطقه نقش غیر قابل انکاری داشته است.
رضائی, محمد. (1403). تأثیر تنوع فرهنگی بر تشدید ناامنی شهرهای خوزستان در نیمه دوم حکومت آل بویه (372- 447 ق). تاریخ فرهنگ ایران, 1(1), 65-85. doi: 10.22034/ihc.2024.18561
MLA
محمد رضائی. "تأثیر تنوع فرهنگی بر تشدید ناامنی شهرهای خوزستان در نیمه دوم حکومت آل بویه (372- 447 ق)". تاریخ فرهنگ ایران, 1, 1, 1403, 65-85. doi: 10.22034/ihc.2024.18561
HARVARD
رضائی, محمد. (1403). 'تأثیر تنوع فرهنگی بر تشدید ناامنی شهرهای خوزستان در نیمه دوم حکومت آل بویه (372- 447 ق)', تاریخ فرهنگ ایران, 1(1), pp. 65-85. doi: 10.22034/ihc.2024.18561
VANCOUVER
رضائی, محمد. تأثیر تنوع فرهنگی بر تشدید ناامنی شهرهای خوزستان در نیمه دوم حکومت آل بویه (372- 447 ق). تاریخ فرهنگ ایران, 1403; 1(1): 65-85. doi: 10.22034/ihc.2024.18561
)